STAPHORST/ZWOLLE - Voor de een gaat het
leven over rozen, voor een ander verloopt het pad des levens over een
hobbelige weg met de meest diepe kuilen. Wat Sandra Soer (36) echter allemaal al
voor de kiezen heeft gekregen, maakt een doorsnee straat of woonwijk in
honderd jaar niet mee. Zelfmoord, autisme, dementie, kanker,
plotsdoofheid, adhd; allemaal overkwam het haar of de naaste omgeving
van de geboren en getogen Staphorstse. Toen ze zelf vorig jaar met een
speekselklierontsteking, veroorzaakt door een bacterie, op de intensive
care kwam te liggen besloot ze om haar voornemen om ooit nog 'Plotsdoof', zomaar een willekeurig gedicht uit het 78 pagina's tellende boek, vertelt in twaalf regels het verhaal van een zwager van Soer. Een tumor in het hoofd zorgt ervoor dat de man zijn gehoor verliest en zijn eigen opgroeiende kinderen niet kan horen. "Vervolgens hebben we met de familie ons een vorm van gebarentaal aangeleerd om ook in de toekomst te kunnen blijven communiceren. Daar heb ik dan weer een gedicht over geschreven."
Het niet bij de pakken neer gaan zitten, maar het aanleren van onder meer gebarentaal voor een dove zwager, het tekent Sandra Soer, die inmiddels al vijftien jaar in Zwolle woont. "Ik probeer het leed altijd om te zetten in positieve energie. Daarnaast ben ik een knokker. Vorig jaar had ik last van mijn keel, ben vervolgens naar de dokter gegaan en werd tien dagen later op de intensive care wakker. Toch ben ik er weer bovenop gekomen. Door ellende leer je te relativeren, sommige mensen maken zich over alles druk."
Soer is trots op haar bundel, die sinds kort in de boekhandel te verkrijgen is, maar loopt niet te koop met haar prestatie. "Ik schrijf gedichten, maar als mijn zus een prachtige schaal met hapjes maakt, dan vind ik dat net zo knap. Ieder mens heeft talent."
Bron: Stentor - DovenNieuws.eu
