Op termijn moeten televisiezenders volledig toegankelijk zijn voor
slechthorenden en slechtzienden. Vlaams parlementslid Helga Stevens
(N-VA) heeft een voorstel van decreet ingediend inzake ondertiteling,
Vlaamse Gebarentaal, audiobeschrijving en auditieve ondertiteling op
de Vlaamse televisiezenders. Dit voorstel van decreet werd mee
ondertekend door de andere meerderheidsfracties, zodat het kan rekenen
op een ruim gedragen consensus voor de parlementaire besprekingen. Met
dit voorstel van decreet rond
"inclusieve televisie" wil Helga Stevens
tegemoet komen aan de noden van meer dan 800.000 Vlamingen die
slechthorend of slechtziend zijn.
Televisie is de voornaamste bron van informatie voor de Vlamingen.
Maar ook op het vlak van vrijetijdsbesteding neemt televisie een zeer
belangrijke plaats in. Daarom willen de indieners dat niet alleen de
openbare televisie, maar ook de private televisiezenders toegankelijk
worden. Concreet zal het voorstel van decreet van toepassing zijn op
VRT, Canvas, VTM, Be 2, VT4, VijfTV en Vitaya. Enkel de zeer kleine
zenders vallen buiten deze verplichting.
Tegen 2010 moet de openbare omroep 95% van haar aanbod ondertitelen.
Voor de private zenders wordt dezelfde verplichting opgelegd. Zij
krijgen een tijdspad van 5 jaar om dit te bereiken. Deze termijn laat
de commerciële zenders toe om de noodzakelijke investeringen via een
groeipad te spreiden in de tijd, eventueel samen te werken met anderen
en ook optimaal in te spelen op de mogelijkheden van nieuwe
technologieën. Prioritaire aandacht gaat naar de nieuwsuitzendingen en
de informatieve programma"s.
Inclusieve televisie is echter meer dan ondertiteling alleen. Het
voorstel bevat ook bepalingen rond Vlaamse Gebarentaal (VGT),
audiobeschrijving en auditieve ondertiteling. Bij audiobeschrijving
wordt, tijdens de stiltemomenten in een programma, de noodzakelijke
visuele informatie verteld die blinden en slechtzienden anders missen.
Audiobeschrijving wordt al in tal van Europese landen zoals Spanje,
Italië, Duitsland en Groot-Brittanië gebruikt. Bij auditieve
ondertiteling wordt de ondertiteling, die men anders op het scherm
ziet, voorgelezen. Vlaamse Gebarentaal is dan weer gericht op doven
die de Vlaamse Gebarentaal gebruiken. Doordat deze taal een eigen
lexicon en grammatica heeft die verschilt van het Nederlands, is het
voor hen vaak moeilijk om de ondertitels te begrijpen. Terwijl
vertaling in Vlaamse Gebarentaal in Nederland, Groot-Brittanië en
zelfs Wallonië al jarenlang een gewoonte is, vooral voor
nieuwsuitzendingen, hinkt Vlaanderen achterop.
Zowel ondertiteling, audiobeschrijving, Vlaamse Gebarentaal en
auditieve ondertiteling kan met de opkomende digitale televisie
probleemloos doorgevoerd worden. De televisiekijkers kunnen ze naar
eigen goeddunken aan- of uitschakelen en het bezwaar dat een tolk
Vlaamse Gebarentaal zorgt voor beeldvervuiling voor de kijkers die
daar geen behoefte aan hebben, vervalt dus.
Bron: Nieuwsbank.nl
