armste in de wereld. Zij hebben vaak geen toegang tot onderwijs, werk, gezondheidszorg en informatie.
Zij zijn afhankelijk van ontwikkelingshulp. Maar die komt in de
praktijk niet of heel weinig bij mensen met een handicap terecht; ook
hulp uit Nederland niet.
Mensen met een handicap in
ontwikkelingslanden krijgen dus onvoldoende hulp en kunnen niet op
dezelfde manier van de mensenrechten genieten als u en ik.
Daarom besloten de Verenigde Naties een Verdrag over de rechten van mensen met een handicap op te stellen.
Nederland heeft dit Verdrag ondertekend en zich daarmee verplicht om te handelen in de geest van het Verdrag. Dit wil zeggen dat Nederland verplicht is ervoor te zorgen dat ontwikkelingshulp ook ten goede komt aan mensen met een handicap.
Op dit moment doet Nederland hier nauwelijks iets aan. Minister Koenders van Ontwikkelingssamenwerking zegt dat ontwikkelingslanden mensen met een handicap eerst zelf hoog op de agenda moeten zetten; dan wil Nederland hen ondersteunen hierin. Maar arme landen hebben vaak zo veel te doen en zo weinig middelen dat juist nu ondersteuning nodig is.
Verder zegt de Minister dat Nederlandse ontwikkelingsorganisaties
mensen met een handicap moeten opnemen in hun beleid (ook wel
‘mainstreamen’ genoemd).
Maar de minister voelt zich op dit moment
niet geroepen om de organisaties aan te spreken op deze verplichting.
Van al het geld dat bijvoorbeeld gestuurd is naar de landen die
getroffen zijn door de Tsunami, is bijna niets bij mensen met een
handicap terecht gekomen. En dat terwijl zij het juist extra moeilijk
hebben.
Kom op voor mensen met een handicap in ontwikkelingslanden. Schrijf een brief aan de Ministers en eis rechtvaardigheid! Hier vindt u een voorbeeldbrief.
Lydia la Rivière-Zijdel, voorzitter van de DCDD, beantwoordt enkele vragen:
Waarom moeten mensen met een handicap in Nederland de pen pakken?
Lydia
la Rivière-Zijdel:'Ik heb zelf een handicap. Ik vind dat bij ons in
Nederland veel dingen erg goed geregeld zijn. Ook al blijft er
natuurlijk veel te wensen over. Maar als ik dan kijk naar mijn broers
en zussen in ontwikkelingslanden dan is het van de zotte dat zij zelfs
de meest basale dingen niet hebben. Geen schoon water, medicijnen en
voorzieningen als een rolstoel en gebarentaal. Dat je voor drinkwater
een dag moet lopen. Hoe doe je dat als je niet kunt lopen, als je ouder
bent van een gehandicapt kind, als je een verstandelijke handicap hebt?
Ik vind dat wij uit solidariteit met mensen die het veel slechter
hebben uit onze (rol)stoel moeten komen.
Als ik rechtvaardig behandeld wil worden, wil ik dat toch ook voor een ander?'
Wat is het doel van deze actie?
Lydia:'Aan de
ontwikkelingsorganisaties die al veel goed werk doen, vragen we om zich
óók in te zetten voor mensen met een handicap. De Minister vragen we
niet om meer geld, maar om een andere besteding van het geld. Wij
willen dat een deel van het geld dat Nederland nu aan
ontwikkelingssamenwerking besteedt, direct terecht komt bij mensen met
een handicap. Daarvoor moet de Minister erkennen dat mensen met een
handicap soms speciale aandacht nodig hebben. Wij willen dat de
Minister vanaf nu bij elk plan bedenkt hoe mensen met een handicap in
dit plan aan bod komen. En dat hij achteraf ook controleert of dat het
geld en dat plan ook daadwerkelijk bij hen terecht gekomen is. Wij
willen ook dat de Minister de ontwikkelingsorganisaties aanspoort te
werken op een respectvolle manier. Vanuit gelijkwaardigheid en niet
vanuit medelijden. En dat ze daarbij niet alleen naar medische zaken
kijken, maar ook naar sociale aspecten én naar de mensenrechten van
mensen met een handicap.'
En nu?
Lydia:'Kom nu in actie. Wacht niet, klim in de pen en
schrijf een brief aan de Minister, aan Kamerleden en Nederlandse
ontwikkelingsorganisaties.
Natuurlijk kunt u zelf een brief schrijven, maar u kunt ook een voorbeeldbrief gebruiken. U kunt dat alleen doen of samen met anderen, maar het daadwerkelijk doen is het belangrijkste!'
Kom nu in actie!
Bron: AnnieS
