Bert Visscher zelf vindt het een prachtig initiatief. ,,Ik hoop dat jullie het een beetje begrepen hebben,’’ zegt hij bij een bezoek aan de kleine zaal na afloop. Het ging een beetje snel.’’ Eerder tolkte Zeegers deze voorstelling in Groningen. Zij bereidt zich er maanden op voor via een dvd en het script. ,,Na de pauze was het moeilijker,’’ meent ze, ,,toen zat er minder lijn in.’’
Visscher maakte het haar niet gemakkelijk met zijn snelheid, zijn onzinnige woorden en met een partij nep-Duits. Erika: ,,Ik dacht wat moet ik daarmee? Maar dan pik ik er maar een paar dingen uit die ik beeldend kan maken.’’
Voor een horende is zo’n voorstelling ook een bijzondere ervaring. Door de luidsprekers hoor je het enorme geroezemoes in de grote zaal, maar in de kleine zaal is het vrijwel stil. Toch wordt er volop gekletst, dat zie je aan de gebaren. Er wordt ook niet zo hardop gelachen als in de grote zaal. Erika achteraf: ,,Het publiek reageerde goed hoor, ik heb dat ook nodig, daarom vraag ik een beetje licht in de zaal.’’
Een enquête zal uitwijzen of het initiatief voor herhaling vatbaar is. Dat zou kunnen in de vorm van samenwerking met andere theaters. Er komt namelijk veel techniek bij kijken.
Sommigen suggereren achteraf dat ze het leuker zouden vinden wanneer de tolk naast Visscher zou staan. De cabaretier daarover: ,,We kunnen het wel een keer proberen, maar ik ben bang dat ik dan zelf erg afgeleid wordt. Dat gebeurt al als ik iets in de coulissen hoor.’’
Bron: AD
